Μελαγχολία

  Γιατί η χαρά δεν κρατάει για πάντα ; Γιατί πάντα πρέπει κάποιος ή κάτι να το διαλύει ;

  Η μέρα είχε ξεκινήσει καλά αλλά  μετά εξελίχθηκε σε κάπως παράξενη. Μια διαίσθηση μέσα μου έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Καθώς έπεφτε η νύχτα μια μέγγενη είχε σφίξει την καρδιά μου και με προειδοποιούσε ότι το άτομο που αγαπώ διέτρεχε κάποιο κίνδυνο, που στο τέλος βγήκε αληθείς. Κάτι είχε πάθει και δεν μου το έλεγαν. Η νύχτα ήταν αιώνια, η μέγγενη έσφιγγε πιο δυνατά την καρδιά μου και μέσα σε όλη την αγωνία μου προστέθηκε και ο ηλίθιος φίλος του που δεν μου έλεγε αν το αγαπημένο μου άτομο είναι καλά. Εκείνη την στιγμή πραγματικά ήθελα να σκοτώσω άνθρωπο. Εκτός από όλα αυτά έμαθα ότι με απάτησε με κάποια άλλη. Δεν ήξερα τι να πιστέψω , δεν ήθελα να το πιστέψω. Η νύχτα με βρήκε με την καρδιά μου σκισμένη και με δάκρυα στα μάτια.

Το επόμενο πρωί ήθελα να είχα λυθεί όλα αλλά ποτέ δεν παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε. Τελικά ήταν ψέμα αυτό που μου είπαν. Τον πιστεύω!    Αλλά κάτι στο τόνο της φωνής του είχε αλλάξει, ήταν ψυχρός και απόμακρος. Μετά από τη σύντομη κουβέντα μας δεν ξαναειπώθηκε τίποτα μέχρι και τώρα. Τον αγαπάω αλλά φοβάμαι ότι τον χάνω, ίσως ήδη τον έχω χάσει, δεν ξέρω! Η καρδιά μου είναι σφιχτεί σαν να  την πνίγουν και το χαμόγελο μου να έχει παγώσει και να το έχουν αντικαταστήσει με μια μάσκα θλίψης. Η μελαγχολία κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στη ζωή μου. Μήπως ήμουν ηλίθια και ήλπιζα ότι θα ήμασταν ευτυχισμένοι και θα ήμασταν καλά ; Μήπως τελικά ο έρωτας δεν είναι για μένα ; Υπάρχει κάποιος εκεί έξω για να με νοιαστεί , να θέλει να είμαι καλά ; Δεν ξέρω! Δεν θέλουν να είμαι ευτυχισμένη, αυτό το γνωρίζω καλά! :’(