Περί αυτοκτονίας και δυστυχίας

  Τελικά η ζωή δεν θέλει να ευτυχήσω! Μέσα σε όλη την δυστυχία μου προστέθηκε και η απόπειρα αυτοκτονίας του αδερφού μου. Τί από όλα να πρωτοσκευτώ ;;; Την δυστυχία μου στην ερωτική ζωή μου, το αγόρι που έχασα, τα οικογενειακά μου δράματα ή το σχολείο;;;

Είχα καιρο να γράψω... Ήθελα να κρατήσω μια απόσταση από όλους. Ήθελα να ξεχαστώ για λίγο. Ήθελα να πνιγώ μέσα στο πόνο μου. Η κάθε μου μέρα είναι και μία μάχη τελικά. Κάθε μέρα νομίζω ότι θα χαθώ όμως όταν αντιλαμβάνω ότι επιζώ ο πόνος του χαμού είναι ακόμα πιο μεγάλος. Μέσα σε όλοι την βαβούρα θάνατοι πηγαινωέρχονται πια στην ζωή μου, τώρα πια έχουν γίνει απλά μια συνήθεια. Έμαθα να ζω μέσα στον πόνο. Τελικά η χαρά που λένε ότι είναι παντοτινή, μαλακίες λένε απλά κρατάει όσο ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων. Δεν μπορείς να την απολαύσεις όσο θέλεις εσύ. Αυτό είναι το κακό με την χαρά μετά την γλύκα της πάντα αφήνει πίσω μια πίκρα

  Καθώς οι μέρες περνούν συνειδητοποιώ ότι κάθε λεπτό χάνω κάποιον. Μέσα σε 1 μέρα έχασα 2 φίλους. Ούτε καν να φταίω... Συνεχίζουν να με πληγώνουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι κάθε τους πράξη με σπάει σε χιλιάδες κομμάτια. Μέχρι πότε πια θα αντέξω?? Μέχρι πότε θα αντέξει ο γυάλινος τοίχος μου ώσπου να γίνει  θρύψαλα και σκόνη?? Κάθε τους πράξη είναι για μένα ένα βήμα προς τον θάνατο. Δεν με ακούει κανείς, είναι σαν να μην υπάρχω, σαν ένα φάντασμα που φωνάζει για σωτηρία αλλά κανείς δεν ακούει και δεν βλέπει. Η ζωή μου πια είναι ένας σκοτεινός δρόμος που στο τέλος θα χαθεί αν δεν επέμβει κανείς.

 Κάθε βράδυ είναι μια μάχη μεταξύ του πόνου και του ξέχασε που στο τέλος κάθε φορά κερδίζει ο πόνος και με δάκρυα με παίρνει ο ύπνος......   

Μελαγχολία

  Γιατί η χαρά δεν κρατάει για πάντα ; Γιατί πάντα πρέπει κάποιος ή κάτι να το διαλύει ;

  Η μέρα είχε ξεκινήσει καλά αλλά  μετά εξελίχθηκε σε κάπως παράξενη. Μια διαίσθηση μέσα μου έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Καθώς έπεφτε η νύχτα μια μέγγενη είχε σφίξει την καρδιά μου και με προειδοποιούσε ότι το άτομο που αγαπώ διέτρεχε κάποιο κίνδυνο, που στο τέλος βγήκε αληθείς. Κάτι είχε πάθει και δεν μου το έλεγαν. Η νύχτα ήταν αιώνια, η μέγγενη έσφιγγε πιο δυνατά την καρδιά μου και μέσα σε όλη την αγωνία μου προστέθηκε και ο ηλίθιος φίλος του που δεν μου έλεγε αν το αγαπημένο μου άτομο είναι καλά. Εκείνη την στιγμή πραγματικά ήθελα να σκοτώσω άνθρωπο. Εκτός από όλα αυτά έμαθα ότι με απάτησε με κάποια άλλη. Δεν ήξερα τι να πιστέψω , δεν ήθελα να το πιστέψω. Η νύχτα με βρήκε με την καρδιά μου σκισμένη και με δάκρυα στα μάτια.

Το επόμενο πρωί ήθελα να είχα λυθεί όλα αλλά ποτέ δεν παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε. Τελικά ήταν ψέμα αυτό που μου είπαν. Τον πιστεύω!    Αλλά κάτι στο τόνο της φωνής του είχε αλλάξει, ήταν ψυχρός και απόμακρος. Μετά από τη σύντομη κουβέντα μας δεν ξαναειπώθηκε τίποτα μέχρι και τώρα. Τον αγαπάω αλλά φοβάμαι ότι τον χάνω, ίσως ήδη τον έχω χάσει, δεν ξέρω! Η καρδιά μου είναι σφιχτεί σαν να  την πνίγουν και το χαμόγελο μου να έχει παγώσει και να το έχουν αντικαταστήσει με μια μάσκα θλίψης. Η μελαγχολία κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στη ζωή μου. Μήπως ήμουν ηλίθια και ήλπιζα ότι θα ήμασταν ευτυχισμένοι και θα ήμασταν καλά ; Μήπως τελικά ο έρωτας δεν είναι για μένα ; Υπάρχει κάποιος εκεί έξω για να με νοιαστεί , να θέλει να είμαι καλά ; Δεν ξέρω! Δεν θέλουν να είμαι ευτυχισμένη, αυτό το γνωρίζω καλά! :’(        

Μια απρόσμενη αναστροφή

Τελικά η ζωή μπορεί να μην είναι μόνο πίκρα και απογοήτευση . Ένα απρόσμενο μήνυμα μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.

   Μετά το χωρισμό  μου από τον Ερρίκο και το κενό που άφησε ο Παναγιώτης, η χαρά μου για ζωή είχε πνιγεί μαζί και όλα τα συναισθήματα εκτός φυσικά από την θλίψη, τον πόνο και την οδύνη αλλά όλα αυτά μπορούν να ανατραπούν μετά από κάποιες αποφάσεις. Όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται  πολύ και έχουν περάσει τα 40 κύματα στο τέλος σε πολλές περιπτώσεις θα είναι μαζί.

  Με τον Παναγιώτη έχουμε περάσει πολλά αλλά αυτή η φλόγα δεν σβήνει εύκολα από τις καρδιές και των δυο. Ένα μήνυμα στο λογαριασμό μου στο facebook  μπορεί να αλλάξει πολλά. Μετά από μια πολύωρη συζήτηση με τον Παναγιώτη αυτή η φλόγα είχε πια φουντώσει, οι αναμνήσεις που είχα κλειδώσει καλά έσπασαν τον τοίχο που τις κρατούσε φυλακισμένες. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά σαν να της είχαν δώσει ξανά ζωή. Η φωνή του τόσο ελκυστική που ζαλιζόμουν μέσα σε έναν στρόβιλο συναισθημάτων. Η κάθε του λέξη γκρέμιζε τον τοίχο που είχα φτιάξει στην καρδιά μου. Είναι σαν το προσωπικό μου ναρκωτικό, δεν μπορώ να του αντισταθώ. Πάντα λυγίζω σε αυτά που θέλει. Η αγάπη μου για αυτόν είναι τόσο δυνατή με όσα έχουν συμβεί μεταξύ μας. Δεν έχω ερωτευτεί κάποιον τόσο πολύ όσο αυτόν. Όσο και να πολεμούσα αυτόν τον έρωτα πάντα έχανα! Δεν μπορούσα να τον σβήσω από την καρδιά μου. Δεν θέλω να τον ξαναχάσω. Μπορεί να μην το αντέξω. Δεν ξέρω! Πάντα ήταν και ελπίζω να είναι όλος ο κόσμος μου! Τρελαίνομαι στην ιδέα αν πάθει κάτι και δεν θα μπορέσω να κάνω κάτι. Ελπίζω και αυτός να νιώθει όπως και γω.

  Τελικά αυτός ο έρωτα που θα με οδηγήσει ; Στην καταστροφή μου ή στην χαρά  του να είσαι ερωτευμένος ;   

Πανσέληνος...

                                 http://www.youtube.com/watch?v=CvFH_6DNRCY

   Ακόμα μια βραδιά μόνη, αγναντεύοντας την Πανσέληνο. Την υπέροχη νύχτα! Ο αέρας μου χάιδευε απαλά τα μαγουλά μου. Ήταν ο μόνος μου σύντροφος μαζί με τον Τζίμη, τον σκύλο μου. Ήταν η παρέα μου! Αυτοί είναι πάντα δίπλα μου, δεν θα με προδώσουν ποτέ όπως κάνει το ανθρώπινο είδος. Άκουγα από μακριά τις φωνές ενός ζευγαριού που έπαιζε και ευχόμουν να ήταν εδώ και να με κρατούσε αγκαλιά και μαζί να βλέπαμε την Πανσέληνο. Να δίναμε όρκους αγάπης με μάρτυρα το φεγγάρι και να σφραγίζαμε τους όρκους μας με ένα φιλί!!! Αναμνήσεις έκαναν την παρουσία του αισθητή εκείνη την νύχτα. Δάκρια έτρεχαν από τα μάτια μου καθώς αναπολούσα το παρελθόν. Ήθελα τόσο πολύ να ξαναβρεθώ και πάλι πίσω, σε εκείνες τις εποχές! Ξαφνικά ο Τζίμη με σκούντηξε με την υγρή του μουσούδα, νοιώθοντας αυτό που ένοιωθα. Έγλυψε τα δάκρια που είχαν πέσει πάνω στα χέρια μου και μετά με τα καστανά του ματιά με κοίταξε λέγοντας μου μόνο με την ματιά του να σταματήσω να κλαίω για ιστορίες που χάθηκαν σαν μια ομίχλη ονείρων. Είχε δίκιο! Πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι τον παρελθόν αλλά είναι τόσο δύσκολο όταν ξέρεις ότι το άτομο μου αγάπησες σε ξέχασε και είναι με κάποια άλλη... Και ειδικά όταν έχεις ζήσει τόσα πολλά μαζί του, φουρτούνες ολόκληρες. Μου έλεγε ότι ήμουν ο φάρος του και όταν εξαφανίστηκε ο φάρος γκρεμίστηκε και μαζί ολόκληρος ο κόσμος του. Τώρα ποια στη θέση του φάρου υπάρχουν μόνο συντρίμμια και όταν μια μέρα θελήσει να ξαναγυρίσει αυτά θα βρει και τίποτα άλλο. Θα είναι ήδη αργά, μπορεί ο φάρος να έχει ξαναχτιστεί αλλού και να καθοδηγεί κάποιον άλλον...
  Η νύχτα πέρασε σαν μια ζάλη από αναμνήσεις του παρελθόντος και όνειρα του μέλλοντος ελπίζονταν να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για την πληγωμένη μου καρδιά...      

Μια σύνοψη του καλοκαιριού..

Τελικά το καλοκαίρι πέρασε σαν μια πολύχρωμη πεταλούδα αναμνήσεων. Τελικά μπορείς να ζήσεις όλα τα συναισθήματα το καλοκαίρι, όχι μόνο χαρά και έρωτα όπως το λένε.. Αλλά και το πόνο ενός χωρισμού, μια προδοσία ενός αγαπημένου προσώπου και τις σκέψεις που σε γυρίζουν πίσω σε αυτές τις πονεμένες αναμνήσεις..
Όμως το καλοκαίρι μας δίνει χρόνο να σκεφτούμε καλύτερα και καθαρότερα τι κάναμε σωστά και τι λάθος. Να ξεπεράσουμε τον πόνο μας και να συνεχίσουμε.. Αυτό κάνω και εγώ.. Ξεπερνάω τον χωρισμό μου, ένα αγόρι που αγάπησα πολύ αλλά αποδείχτηκε ότι ήμουν ηλίθια που τον ερωτεύτηκα  αφού ήθελε μάλλον να παίξει απλά με την καρδία μου και στο τέλος να την κάνει κομμάτια όπως και έγινε. Ακόμα και την αυτοκτονία σκέφτηκα επειδή τον έχασα αλλά μια καλή φίλη μου είπε ότι δεν αξίζει να χαθώ για ένα μαλάκα όπως αυτόν αλλά αξίζω κάποιον καλύτερο. Ήμουν για μέρες χάλια χωρίς να μιλάω σε κανέναν.. Απλά να κάθομαι και να σκέφτομαι που έκανα το λάθος και έγιναν έτσι τα πράγματα. Οι μέρες περνούσαν και τα δάκρυα στέρευαν, η πληγή ήταν ακόμα ανοιχτή. Θα περνούσε καιρός μέχρι να γίνει μια ουλή από αναμνήσεις. Δεν θα ξαναρίξω κανένα δάκρυ για αυτό το αγόρι, τον Παναγιώτη!!! Ακόμα και τώρα που ο καιρός έχει περάσει η πληγή ακόμα είναι εκεί αλλά αρχίζει και κλείνει. Που και που τον σκέφτομαι και αναρωτιέμαι αν θα ήμασταν ακόμα μαζί και μετά επανέρχομαι στο παρόν και λέω από μέσα μου ότι αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου έχει κλείσει και δεν επρόκειτο να το ξαναδιαβάσω!!!
Προσπάθησα να ξαναφτιάξω την ζωή μου αλλά η κακοτυχία μου με συνοδεύει παντού! Γνώρισα τον Ερρίκο αλλά και πάλι η μοίρα μου δεν ήθελε να ευτυχήσω.. Ο αδερφός μου ήρθε σε ρίξει με τον Ερρίκο και ήθελε να τον πληγώσει αλλά αντί να πληγώσει αυτόν πλήγωσε εμένα, λέγοντας όλα όσα είχαν συμβεί μεταξύ το Ερρίκου και μένα στον πατέρα μου και ανοίγοντας το προσωπικό μου λογαριασμό του facebook και διαβάζοντας όλα τα μηνύματα και όχι μόνο αυτό κάθισε και διάβασε κάθε συνομιλία κάθε αρσενικού που έχω μιλήσει!! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!! Και μετά από όλα αυτά τσακώθηκα με τον πατέρα μου και με τον αδερφό μου φυσικά και έμαθα να διαγράφω τα πάντα και να αλλάζω κωδικούς μέχρι να είμαι σίγουρη ότι έχει βαρεθεί να προσπαθεί να μου χακάρει τον λογαριασμό. Και με αυτό που μου έκανε ο αδερφός μου ένα είναι το μόνο σίγουρο ότι δεν θα πάρει την μηχανή μου του υποσχέθηκα για τα γενέθλια του. Ας την πάρει τώρα μόνος του! Αλλά κατάφερε τον σκοπό του! Μας χώρισε. Για το καλό του Ερρίκου έπρεπε να τον χωρίσω για να μην πάθει κανένα κακό εξαιτίας  μου  αν και μας πονάει και τους δύο πολύ θα μας περάσει με τον καιρό. Αυτός θα πάει εξωτερικό για σπουδές και θα γίνουμε δυο ξένοι όπως παλιά..
Τώρα θα επιστρέψουμε στα σχολικά θρανία και θα περιμένουμε τι θα μας επιφυλάσσει αυτή η νέα σχολική χρονιά... Αφού τελείωσαν οι έρωτες για μένα θα έχω το μυαλό μου στα μαθήματα για να περάσω στο πανεπιστήμιο που θέλω και μετά θα ξανασχολήθω με αυτά πάλι..
Ας δούμε τι μας επιφυλάσσει η χρονιά αυτή!!!